امروزه کمتر کسی پیدا می شود که با تلویزیون های سه بعدی آشنا نبوده باشد یا درباره ی آنها چیزهایی نشنیده باشد. همانطور که می دانید چندی است تلویزیون های سه بعدی به بازار و خانه ها وارد گشته است. تلویزیون های سه بعدی به منظور برجسته کردن تصاویر دو بعدی نمایشگرها و ایجاد عمق در آنها ساخته شده اند تا لذتی متفاوت را به ارمغان بیاورند و جالب است که هر روز به میزان طرفداران این تکنولوژی افزوده می شود.

اگر بخواهیم نگاهی منصفانه به این مقوله داشته باشیم باید اعتراف کنیم که دیدن تصاویر عمق دار و در اصطلاح سه بعدی بسیار هیجان انگیز است زیرا بیننده در هنگام تماشای فیلم های سه بعدی ، علاوه بر تماشای صحنه ها ، می تواند اتفاقات صحنه های فیلم را در نزدیکی و در مجاورت خود شاهد باشد. گویی اتفاقات خیلی نزدیکتر یا دورتر از سطح صاف تلویزیون رخ می دهد و همین امر به جذابیت این تکنولوژی می افزاید.

اما سوال اینجاست که چطور امکان دارد تصاویر سه بعدی و عمق دار را در یک صفحه ی صاف و مسطح نشان داد ؟

همانطور که می دانید چشم های یک انسان بالغ حدود 6 سانتی متر از یکدیگر فاصله دارد . شاید برایتان جالب باشد که بدانید اصلی ترین دلیلی که ما قادریم تصاویر و محیط پیرامونمان را سه بعدی ببینیم همین فاصله چشم ها از یکدیگر است. علت این امر کاملا روشن است. ما زمانی که به چیزی نگاه می کنیم در واقع هر چشم ما تصویری مجزا از آنرا با اختلاف زاویه ی بسیار کم نسبت به دیگری می بیند. این تصاویر بطور مجزا به مغز فرستاده می شود و در آنجا هر دو تصویر بر روی یکدیگر قرار می گیرد و ما می توانیم تصویری صحیح و با عمق را درک کنیم.

بنیانگذاران تکنولوژی سه بعدی در نمایشگرها و سازندگان فیلمهای سه بعدی از همین ترفند برای محصولات خود استفاده می کنند. در واقع ساخت فیلمهای سه بعدی چیزی جز یک ترفند حرفه ای برای گول زدن مغز انسان و استفاده از خطایی بصری بین چشم و مغز نیست.

این فیلمها با دو دوربین بطور همزمان که فاصله ی خیلی کمی (چیزی در حدود فاصله چشم های انسان) دارند ضبط می شوند و در آخر توسط نرم افزارهای مخصوص ، این تصاویر مجزا بر روی یکدیگر قرار می گیرند. فاصله و مرز سوژه ها در اینگونه تصاویر بسیار نزدیک به هم است . به همین دلیل است که بدون عینکهای مخصوص ، نمی توانیم تصویری واضح و شفاف را ببینیم زیرا چشمان ما بدون عینک ، همزمان دو تصویر را در حال پخش می بیند که مرز بین سوژه های آن معلوم نیست . به همین علت نمی توانیم جزئیات را به تفکیک درک کنیم.