4 واقعیت وحشتناک درباره ی خشونت خانگی و آمارهای موجود

۴۵ درصد از زنان قربانی تجاوز توسط شریک صمیمی مورد تجاوز قرار گرفتند.

به گزارش برنامه مداخله در خشونت خانگی، بسیاری از افراد از این می ترسند که خشم مهاجم را برانگیزند یا برنامه ای برای فرار داشته باشند. و تعجبی ندارد که ” احتمال کشته شدن افراد در دو هفته پس از ترک خانه ۷۰ برابر بیشتر از هر زمان دیگری در طول رابطه است.”

این امر به ویژه در مورد همسران مجری قانون صادق است. مطالعات متعدد نشان داده است که 24 تا 40 درصد از خانواده های افسر پلیس، خشونت خانگی را تجربه می کنند (در مقابل 10 درصد از خانواده ها در جمعیت عمومی). نه تنها دوستان و همکاران متجاوزان همان افرادی هستند که قربانیان برای کمک به آنها مراجعه می‌کنند، بلکه آزارگر یک اسلحه نیز دارد که تحقیقات نشان می‌دهد خطر قتل را تا 500 درصد افزایش می‌دهد.

و برای نیمی از زنانی که موفق به ترک شرکای بدرفتار می شوند، این کار آسانی نیست. تخمین زده می‌شود که 99 درصد از زنان مورد آزار و اذیت، «آزار مالی» را نیز تجربه می‌کنند که در آن شریک زندگی آن‌ها تمام پول را کنترل می‌کند و بین 21 تا 60 درصد از قربانیان خشونت خانگی شغل خود را به دلیل مسائلی که سوء استفاده آنها ایجاد کرده است از دست می‌دهند. بنابراین آنها ممکن است فرار کنند – اما بدون درآمد و بدون منابع مالی.

۱۹ درصد خشونت های خانگی مربوط به سلاح است

در ادامه این گزارش آمده است: براساس گزارش ائتلاف ملی بی خانمان ها، ۳۹ درصد از شهرها خشونت خانگی را علت اصلی بی خانمانی خانوادگی می دانند. سانچز می گوید: ” ما به عنوان مدافع بارها و بارها می شنویم، چرا او تنها نمی ماند؟” اما وقتی به تمام چیزهایی که مانع ترک آن هستند نگاه می کنید، مشخص می شود که دلایل زیادی وجود دارد. چیزی که ما واقعا باید بپرسیم این است که چرا سو استفاده مدام اتفاق می افتد؟”

چگونگی ادامه چرخه

این طاعون خود را تداوم می بخشد. هر سال تا ۱۰ میلیون کودک در معرض خشونت خانگی قرار می گیرند که مرکز کنترل و پیش گیری از بیماری ها آن را یک مشکل بهداشت عمومی قابل پیش گیری اعلام کرده است. طبق اعلام مرکز زنان و خانواده، از میان کودکانی که در معرض آن قرار می گیرند، ۹۰ درصد آن ها شاهد عینی هستند که تاثیر آن را در کل زندگی خود احساس خواهند کرد.

وجود اسلحه در موقعیت های خانگی خطر قتل را پانصد درصد افزایش می دهد

سازمان بهداشت جهانی می‌گوید یکی از ثابت‌ترین عوامل مرتبط با افزایش احتمال ارتکاب خشونت در شریک جنسی توسط یک مرد، این است که او در کودکی شاهد یا تجربه خشونت خانگی بوده است. سانچز می افزاید: «جوانانی که در خانه های خشونت آمیز زندگی می کنند شش برابر بیشتر احتمال دارد اقدام به خودکشی کنند. تخمین زده می‌شود که نیمی از این مردان تصمیم می‌گیرند که مشکل را تداوم ندهند یا جان خود را از دست ندهند، اما هنوز هم اغلب رنج می‌برند – در روابط شخصی، او توضیح می‌دهد، “زیرا بزرگسالان روابط سالم را در کودکی یاد نگرفته اند … یا انتقادی اعتماد و احترام مهم است.”

چگونه تغییر رخ می دهد

در حالی که قوانینی در مورد خشونت خانگی وجود دارد، سانچز می گوید که این کافی نیست.” ما رفتارها را به سمتی سوق نداده ایم که نشان دهد کتک زدن دوست دخترتان خوب است.” (در واقع، نزدیک به ۲۱ درصد از دانش آموزان دختر دبیرستانی و بیش از ۱۳ درصد از دانش آموزان پسر دبیرستانی گزارش می دهند که توسط شریک زندگی مورد آزار جسمی یا جنسی قرار می گیرند.)

از هر 15 کودک، 1 کودک هر سال در معرض خشونت شریک جنسی قرار می گیرد.

سانچز می افزاید که نکته کلیدی، تغییر نگرش مردم است: “مردم باید بدانند که این کار همه است – نه فقط پلیس و دادگاه. همه ما موظف هستیم که این کار را انجام دهیم.” سانچز با اشاره به تغییراتی که به گفته او فرهنگ ما به سمت سیگار کشیدن و بازیافت در دهه‌های اخیر دیده است، توضیح می‌دهد: «سی سال پیش، از نظر فرهنگی مناسب بود که در هر کجا که بودید، در خانه، در محل کار سیگار بکشید. “الان، خلاف قانون است و از نظر فرهنگی نامناسب است. ما هنجارها و رفتارها را تغییر دادیم.

بازیافت هم همین است. یادم می‌آید که بزرگ‌تر شدم، فکر نکردیم که زباله‌ها را از پنجره ماشین در حال حرکت در بزرگراه پرتاب کنیم. امروز ما رفتار، ارزش‌هایمان و مردم بازیافت را تغییر داده‌ایم. این چیزی است که اکنون در تلاشیم تا در رابطه با خشونت خانگی تغییر دهیم. ما می‌دانیم چگونه این کار را انجام دهیم.”